1 آنجاکه عجزممتحن چون و چند بود چون موی‌، سایه هم ز سر ما بلند بود

2 حسرت پرست چاشنی آن تبسمیم بر ما مکرر آنچه نمودند قند بود

3 سعی غبارصبح هوای چه صید داشت تا آسمان‌گشادن چین‌کمند بود

4 زاهد نبرد یک سر مو بوی انفعال در شانه هم هزار دهن ریشخند بود

5 آشفت غنچه‌ای که گلش کرد دامنی سیر بهار امن گریبان‌پسند بود

6 شبنم به سعی مردمک چشم مهرشد از خود چو رفت قطره به ‌بحر ارجمند بود

7 در وادیی‌ که داشت‌ ضعیفی‌ صلای جهد دستم به قدر آبلهٔ پا بلند بود

8 مردیم و زد نفس در افسون عافیت پیری چو مار حلقه طلسم‌گزند بود

9 افسانه‌ها به بستن مژگان تمام شد کوتاهی امل به همین عقده بند بود

10 بیدل به نیم ناله دل از دست داده‌ایم کوه تحملی‌که تو دیدی سپند بود