ای آنکه همیشه جور کارت از طبیب اصفهانی رباعی 4

1 دارم به چمن چه کار، بی تو نشناسم گل زخار، بی تو

2 فریاد که خوش فرو گرفته ما را غم روزگار بی تو

1 چون رحمتت فزاید بر عذرخواهی ای دوست عذر گناه خواهم با بی‌گناهی ای دوست

2 خواندی در آستانت روزی گدای خویشم زان روز ننگم آید از پادشاهی ای دوست

1 نگشاید دلم از وصل بهجران نزدیک چه فروغی دهدم شمع بپایان نزدیک

2 مکن از گریه مرا منع که واپس نرود اشگ گرمی که رسیدس بمژگان نزدیک