1 آن یار لاله رو گر ما را نمی نوازد سهلست، از چه ما را چون شمع می گدازد

2 دل آب شد ز هجرش دیگر چسان بسوزد امید وصل او نیست تا با غمش بسازد

3 عمریست در نیازم در پای سرو نازم تا کی نیاز آرم تا چند او بنازد

4 غیر از نیازمندی از بندان نشاید جانا تو نازنینی ناز از تو می برازد

5 ای یکه تاز میدان در عرصۀ ملاحت آهسته تا که عاش جان در رهت ببازد

6 ترسم ز گرد راهت هم کس نشان نیابد ور چون سمند گردون اندر پیت بتازد

7 گر مفتقر دهد جان در پای نازنینت سر تا به اوج کیوان از شوق بر فرازد