که این از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 73

1 که این کوه نبود بجز آدمی کجا اصل دارد زخاک و زمی

2 همان نرگسش چشم وگل هست روی همه بوستان سنبلش هست موی

3 دلش خسرو و دست جنگی سپاه زبان،پاک دستور وتن،بارگاه

4 همان مطبخش معده و چشم وروی وزآن پس درختش زفرهنگ جو

5 خرد شاه میوه سخن های نغز همان بارگفتار پاکیزه نغز

6 به گیتی چنان دان که شاخ خرد زچرخ و زمین سر به سر بگذرد

7 برهمن مر او را پسندید و گفت که گلزار دانش نشاید نهفت