1 اینکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است

2 گر چه جز تلخی از ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است

3 صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است

4 دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است

5 خاک در دیده بسی جان فرساست سنگ بر سینه بسی سنگین است

6 بیند این بستر و عبرت گیرد هر که را چشم حقیقت بین است

7 هر که باشی و زهر جا برسی آخرین منزل هستی این است

8 آدمی هر چه توانگر باشد چو بدین نقطه رسد مسکین است

9 اندر آنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم و ادب تمکین است

10 زادن و کشتن و پنهان کردن دهر را رسم و ره دیرین است

11 خرم آن کس که در این محنت‌گاه خاطری را سبب تسکین است