1 آن دلبر ماهرخ ، که جانان منست بر من بعزیزی چو دل و جان منست
2 اندر دل من نشسته باشد پیوست مقبل تر ازین دل نبود کان منست
1 بزینت باغ چون خلد برینست ریاحین اندرو چون حور عینست
2 نثار آسمان لؤلوی لالاست شعار بوستان دیبای چینست
1 همه کار گیتی بود برقرار چو با دین و دانش بود شهریار
2 بعدلست هر سلطنت را ثبات بعلمست هر مملکت را مدار
1 تویی که تیغ ترا شد مسخر آتش و آب فگند هیبت تو زلزله در آتش و آب
2 چه باک از آتش و آبت ؟ که چون خلیل و کلیم ترا شدند مطیع و مسخر آتش و آب