1 آن یکی آمد به پیش زرگری که ترازو ده که بر سنجم زری

2 گفت خواجه رو مرا غربال نیست گفت میزان ده برین تسخر مه‌ایست

3 گفت جاروبی ندارم در دکان گفت بس بس این مضاحک را بمان

4 من ترازویی که می‌خواهم بده خویشتن را کر مکن هر سو مجه

5 گفت بشنیدم سخن کر نیستم تا نپنداری که بی معنیستم

6 این شنیدم لیک پیری مرتعش دست لرزان جسم تو نامنتعش

7 وان زر تو هم قراضهٔ خرد مرد دست لرزد پس بریزد زر خرد

8 پس بگویی خواجه جاروبی بیار تا بجویم زر خود را در غبار

9 چون بروبی خاک را جمع آوری گوییم غلبیر خواهم ای جری

10 من ز اول دیدم آخر را تمام جای دیگر رو ازینجا والسلام