آن بلبلم که ناله بهر قفس از قدسی مشهدی غزل 332

1 آن بلبلم که ناله بهر قفس کشم گر غنچه بشکفد، قدم از باغ پس کشم

2 دست از ستم مدار، که از بیم خوی تو در روز حشر هم نتوانم نفس کشم

3 دنبال محمل تو خروشان فتاده‌ام تا ناله‌ای به روی صدای جرس کشم

4 تا خار راه هم نشوند اهل روزگار دامن چو شعله کاش بر این مشت خس کشم

5 مرغان باغ، شیفته ناله منند گر ناله‌ای کشم همه در راه قفس کشم