1 آن سست عهد سخت کمان اوفتاد باز گفتم که: عاشقم، به گمان اوفتاد باز

2 گفتم: ز پرده روی نماید، نمود، لیک اندر درون پردهٔ جان اوفتاد باز

3 چون بوسه خواهمش به زبان، قصد سر کند سر در بلا ز دست زبان اوفتاد باز

4 خالی نمی‌شود دلم از درد ساعتی دل در غمش ببین به چه سان اوفتاد باز؟

5 نشگفت سر عشق من ار آشکار شد کان صورتم ز دیده نهان اوفتاد باز

6 چشمش بسوخت جان و رخ او ببرد دل غارت ببین که در دل و جان اوفتاد باز

7 از شوق زلف و قامت و رویش زبان من در ناله و نفیر و فغان اوفتاد باز

8 او می‌رود سوار و سراسیمه در پیش دل می‌رود پیاده، ازان اوفتاد باز

9 گویند: کاوحدی، ز غم او چنین بسوز بیچاره اوحدی، نه چنان اوفتاد باز