آن رخت کتان از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 127

1 زمانه پندی آزادوار داد مرا زمانه چون نگری سر به سر همه پند است

2 به روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری بسا کسا که به روز تو آرزومند است

1 همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلحست همه نیوشهٔ نادان به جنگ و فتنه و غوغاست

1 ضیغمی نسل پذیرفته ز دیو آهویی نام نهاده یکران

2 آفتابی، که ز چابک قدمی بر سر ذره نماید جولان

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار