این که در سر هوس آن قد رعناست از فضولی بغدادی غزل 42

1 این که در سر هوس آن قد رعناست مرا فیض خاصیست که از عالم بالاست مرا

2 اثر نور الهیست که در دل دارم این که پیوسته نظر بر رخ زیباست مرا

3 بخود از عشق نه من خواسته ام رسوایی آنکه این جنبش ازو خواست چنین خواست مرا

4 نشأه عاشقیم حاصل این عالم نیست عالمی هست که این نشاه از آنجاست مرا

5 من میان بسته زنار نه امروز شدم ز ازل شوق بتان در دل شیداست مرا

6 غرق خونابه دل کرد مرا این حیرت که چرا صنع بدین رنگ بیار است مرا

7 باز این فکر فضولی قد من کرد کمان که چرا کرد قضا با قد خم راست مرا