1 که‌ام من از نصیب عالم اظهار مأیوسی غبار دامن رنگی صدای دست افسوسی

2 حباب این محیطم مفت دیدنهاست اسرارم پری زیر بغل می‌گردم از مینای محسوسی

3 ندانم تیغ قاتل از چه گلشن داده‌اند آبش چکیدنهای خونم نیست بی آواز طاووسی

4 حجاب وصل نتوان یافت جز گرد خیال اینجا ز بالیدن فروغ شمع‌گل‌کرده‌ست فانوسی

5 دلی پرداخت از بی‌پردگیها ساز بیرنگی بهار آیینه دارد در شکست رنگ فانوسی

6 ز دیرستان حیرت تشنهٔ دیدار می آیم به بار هر نم اشکی فغان‌گم‌کرده ناقوسی

7 کباب لذت خاموشی‌ام از گفتگو بس کن بهم آوردن لبها به یادم می‌دهد بوسی

8 شکست آیینهٔ تعمیر چندین جلوه است اینجا چکید اشک من و حسن تو در آفاق زد کوسی

9 نگردی ای شرار کاغذ از هم مشربان غافل که از خاکستر ما هم پر افشان بود طاووسی

10 ز خودگر نگذری باری ز اسباب جهان بگذر چراغی تا کنی روشن در آتش گیر فانوسی

11 از آن سامان عشرتها که چون گل داشتم بیدل کنون ازگردش رنگ است با من دست افسوسی