آن شوخ که داد دلبری داد از فیض کاشانی غزل 218

1 آن شوخ که داد دلبری داد در فن ستمگریست استاد

2 بنیاد مرا بخواهد او کند کرده است دگر ستیزه بنیاد

3 از جور و جفاش کی برم جان و ز بیدادش کجا برم داد

4 از غمزهٔ کافرش صد افغان و ز دست غمش هزار فریاد

5 یک لحظه نمی‌رود ز یادم یک لحظه نمیکند مرا یاد

6 باد است بگوش او حدیثم آندم که رساندش بدو باد

7 خرم چو شوم دلش غمین است گردم چو غمین دلش شود شاد

8 گر جان خواهد فدا توان کرد ور دل خواهد بجان توان داد

9 بیهوده بگرد عقل گشتم عشقست که داد را دهد داد

10 مهر معشوق و آتش عشق در سینه فیض تا ابد باد