آن دل که ز عشق از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 35

1 هر کس بتو دست تولی زد پا بر سر عرش معلی زد

2 تا با تو دلم همدم شد، دم از سرّ «دنا فتدلی» زد

1 تجلی کرد یارم تا که گیتی را بیاراید ولی چون نیک دیدم خویشتن را خواست بنماید

2 به جز آیینه رویش نبیند روی نیکویش که آن زیبنده صورت را جز این معنی نمی‌شاید

1 بسامانی رسان یارا سر سودائی ما را و گر نه ده شکیبائی دل شیدائی ما را

2 براق عقل در حیرت شود از رفرف طبعم چه بیند گاه همت آسمان پیمائی ما را