1 آن زلف نگر بر آن بر و دوش وان خط سیه بر آن بناگوش

2 هر دو شده پیش ماه و خورشید مانندهٔ حاجبان سیه‌پوش

3 بی‌گرمی و بی‌فروغ آتش چون عنبر و مشک‌دوش بر دوش

4 آن داده به عاشقان غم و درد وین برده زعاقلان دل و هوش

5 سنبل خط و لاله رخ نگاری است آن ماه سمنبر گل آغوش

6 از سنبل اوست نوش من زهر وز لالهٔ اوست زهر من نوش

7 گویند که یادکن مر او را واندر غم او مباش خاموش

8 گویم‌که به حیله چون‌کنم یاد آن را که نکرده‌ام فراموش