آن مستی تو دوش ز پیمانهٔ از وحشی بافقی غزل 144

1 آن مستی تو دوش ز پیمانهٔ که بود چندین شراب در خم و خمخانهٔ که بود

2 ای مرغ زود رام که آورد نقل و می دام فریب آب که و دانهٔ که بود

3 روشن بسان آتش حسنت می که شد شمعت زبانه کش پی پروانهٔ که بود

4 آوازه‌ات به مستی و رندی بلند شد افشای آن ز نعرهٔ مستانهٔ که بود

5 وحشی چه پرسش است که شد با که آشنا خود گو که او به غیر تو بیگانه که بود