آن یکی دیوانه را از اهل راز
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 آن یکی دیوانه را از اهل راز گشت وقت نزع جان کندن دراز
2 از سر بی قوتی و اضطرار همچو ابری خون فشان بگریست زار
3 گفت چون جان ای خدا آوردهٔ چون همی بردی چرا آوردهٔ
4 گر نبودی جان من بر سودمی زین همه جان کندن ایمن بودمی
5 نه مرا از زیستن مردن بدی نه ترا آوردن و بردن بدی
6 کاشکی رنج شد آمد نیستی گر شد آمد نیستی بد نیستی
7 چون ترا مرگست و آتش پیش در ظلم تا چندی کنی زین بیشتر
8 مرگ گوئی نیست جانت را تمام کاتشیش از ظلم در باید مدام