آن کمان ابرو به تیر از اوحدی مراغه‌ای غزل 613

1 آن کمان ابرو به تیر انداختن عالمی را صید خواهد ساختن

2 چون کمان در خود کشید اول مرا آخرم خواهد چو تیر انداختن

3 تاختن خواهد گرفتن بی‌سخن لشکر حسنش به اول تاختن

4 او نمی‌دانم چه سر دارد؟ ولی سر که من دارم بخواهم باختن

5 زان پری چندین جفا نیکو نبود وانگهی حق وفا نشناختن

6 هم ز دردی شد چنین لاغر تنم کی توان بی‌آتشی بگداختن؟

7 اوحدی، چون دوست می‌سوزاندت نیست تدبیر تو الا ساختن