آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 5

1 آن بلال صدق در بانگ نماز حی را هی همی‌خواند از نیاز

2 تا بگفتند ای پیمبر نیست راست این خطا اکنون که آغاز بناست

3 ای نبی و ای رسول کردگار یک مؤذن کو بود افصح بیار

4 عیب باشد اول دین و صلاح لحن خواندن لفظ حی عل فلاح

5 خشم پیغمبر بجوشید و بگفت یک دو رمزی از عنایات نهفت

6 کای خسان نزد خدا هی بلال بهتر از صد حی و خی و قیل و قال

7 وا مشورانید تا من رازتان وا نگویم آخر و آغازتان

8 گر نداری تو دم خوش در دعا رو دعا می‌خواه ز اخوان صفا