بهر پاس عشق خاموشی نشد از اسیر شهرستانی غزل 40

1 عشق ساغر داده شوق تشنه دیدار مرا خواب آسایش نبیند چشم بیدار مرا

2 هر نفس از ساغر اشکم بهاری تر دماغ خوی او برخود شگون دانسته آزار مرا

1 رام طاعتیم و کشاکش کمند ما صید دلیم و گردن تسلیم بند ما

2 شکر فروش خنده او زهر چشم او تلخی فزای گریه ما زهرخند ما

1 جنون نمی کند از خویشتن جدا ما را چه احتیاج به یاران آشنا ما را

2 اگر چه ساده خیالیم ساده لوح نه ایم کدام وعده چه دل دیده ای کجا ما را