1 مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده‌ای خوشتر ز اشک مریمی و باد عیسوی

2 از خلق جعفر دومش آفریده حق چون زر جعفری همه موزون و معنوی

3 کز رشک سحرهاش ز حیرت رودبه عجز رای مسیح چون خط ترسا ز کژ روی

4 گر شعر من به شاه رساند که دولتش چون ماه عید قبلهٔ عالم شو از نوی

5 تیغش لباس معجز و ایمان برهنه تن ای دهر بد کنی که بدان تیغ نگروی

6 نه چرخ هشت بیدق شطرنج ملک او او شاه نصرت از ید بیضای موسوی

7 رخ دولت است و فرزین صدر است و شاه شاه فیل و فرس نجوم و سپهر از تهی دوی

8 من بنده را که قائم شطرنج دانشم بر نطع آفرین ز سر خاطر قوی

9 فرزین دل است و شه خرد و رخ ضمیر راست بیدق رموز تازی و معنی پهلوی

10 چون اسب و فیل نیست دلم خون همی شود از بهر اسب و فیل دلا خون همی شوی

11 کانعام شه که باج ستاند ز ترک و هند بخشد هم اسب ترکی و هم فیل هندوی

12 شاها تو را چه فخر به بخشیدن اسب و فیل خود هند و چین دهی به سالی که بشنوی

13 دولت ستانه بوس درست باد تا به کام صد سال تخم عدل بکاری و بدروی