ده آدمی بر سفره‌ای بخورند از سعدی شیرازی گلستان 31

ده آدمی بر سفره‌ای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم به سر نبرند. حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر. حکما گفته‌اند: توانگری به قناعت، به از توانگری به بضاعت. ,

2 رودهٔ تنگ به یک نان ِ تهی پر گردد نعمت ِ روی زمین پر نکند دیدهٔ تنگ

3 پدر چون دور ِ عمرش منقضی گشت مرا این یک نصیحت کرد و بُگذشت

4 که شهوت آتش است از وی بپرهیز به خود بَر آتش ِ دوزخ مکُن تیز

5 در آن آتش نداری طاقت سوز به صبر آبی بر این آتش زن امروز