بگو به یار که کاشانهٔ از ابراهیم شاهدی دده غزل 120

1 بگو به یار که کاشانهٔ که می‌پرسی منم خراب تو ویرانهٔ که می‌پرسی

2 حدیث زلف تو امشب حکایتی است دراز تو خوابناک ز افسانهٔ که می‌پرسی

3 منم که خلوت دل کردم از غم‌آبادت تو از غم که و غمخانهٔ که می‌پرسی

4 ز جام عشق تو خلق جهان همه مستند تو از تواضع مستانهٔ که می‌پرسی

5 گدای کوی تو شد شاهدی و شاهی یافت بگو دگر در شاهانهٔ که می‌پرسی