1 بگو با این دل زارم کشد جور و جفا تا کی کجائی لذت شادی ،غم و درد و بلا تا کی

2 شدم بیگانه از خویش و نگشت او آشنا با من کند بیگانگی چندین به من آن آشنا تا کی

3 مکن قصد چو من در ره فتاده از برای تو ز حد بگذشت مشتاقی نیائی سوی ما تا کی

4 دلم طاقت نمی آرد تو هم انصاف پیش آور زتو جور و جفا چندین ز من مهر و وفا تا کی

5 برو ای جان از آن گلزار بوئی سوی من آور کشیدن منّت بسیار از باد صبا تا کی

6 گشایندم قبا تا من بیاسایم زعمر خود گره در دل مرا باشد از آن بند قبا تا کی

7 گر او را کشتنی باشد بکش ور نه کن آزادش بود در دست تو محیی اسیر و مبتلا تا کی