بگو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3094

1 بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی ز رنج‌های جهان و ز رنج ما چونی

2 تو همچو عیسی و اندیشه‌ها جهودانند ز مکر و فعل جهودان بگو مرا چونی

3 ز دشمنان و ز بیگانگان زیانت نیست که از دو چشم تو دورند ز آشنا چونی

4 ایا کسی که خوشی با وفا و صحبت خلق بپرسمت ز وفاهای بی‌وفا چونی

5 تو همچو مرغ ز باز اجل گریزانی ز ترس و جهد بریدن در این هوا چونی

6 اجل حیات توست ار چه صورتش مرگست اگر نه غافلی از وی گریزپا چونی