معلم چون به تعلیم از بابافغانی شیرازی غزل 245

1 معلم چون به تعلیم خط از دستش قلم گیرد خط او بیند و تعلیم از آن مشگین رقم گیرد

2 ستم گویند هر کس از معلم یاد می گیرد معلم آید و زان شوخ تعلیم ستم گیرد

3 چنین افسانه ی خوش که دل گفت از دهان او خضر گر بشنود از غیرتش خواب عدم گیرد

4 کشم سر در گریبان هر سحر بی آن گل خندان مبادا آه سردم در چراغ صبحدم گیرد

5 ازین سوزی که دارد پیر کنعان در غم یوسف سزد کز گوشه بیت الحزن آتش علم گیرد

6 اگر من سوختم بادا چراغ حسن او روشن قضا پروانه‌ای از مطلع انوار کم گیرد

7 فغانی در حریم کویت آمد با دل سوزان چه سگ باشد که بی‌داغ تو خود را محترم گیرد