تقوی که در او از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 135

1 عارفی کو بُود ز آل عبا خواه گو خرقه پوش و خواه قبا

2 جان معنی طلب نه صورت تن تن بی جان چه می کند دانا

1 هرچه مقصود تو است آن گردد هرچه گوئی چنین چنان گردد

2 آفتاب ار چه شب نهان گردد روز روشن چو شد عیان گردد

1 نعمت الله است دائم با خدا نعمت از الله کی باشد جدا

2 در دل و دیده ندیدم جز یکی گر چه گردیدم بسی در دو سرا