عبرت بگیر ای دل ازین دهر از فیض کاشانی غزل 492

1 عبرت بگیر ای دل ازین دهر پر غصص ز احوال انبیا و سلاطین شنو قصص

2 بنگر چها ز قوم کشیدند انبیا بس جرعهای خون که کشیدند از غصص

3 حق کرد بر خواص مو کل بلای خویش قسمت زیاده داده کسی را که بود اخص

4 شاهان نگر که با دل پر حسرت از جهان رفتند سوی گور ز قصر مشید جص

5 دانا در اینجهان ننهد دل تنش در و چون جان اوست در تن چون مرغ در قفص

6 بر راستی کار جهان این دلیل بس کو کرد بر جفاش بکردار خویش نص

7 فریاد میکند که من اینم مخور فریب از بهر خود مجوی در آمیزشم رخص

8 پنهان نمی‌کند بدی خود چو اهل غدر پیدا و روشن است بدیهاش چون برص

9 ای فیض قسمتیست معدّل نعیم و غم بر اهل نشأتین مساوی بود حصص