1 تحیر آینهٔ عالم مثال خودم بهانه گردش رنگست و پایمال خودم

2 به داغ می‌رسد آهنگ زخم من چو هلال هنوز جادهٔ سر منزل کمال خودم

3 به هر چه می‌نگرم آرزو تقاضا نیست چو احتیاج سراپا لب سوال خودم

4 ز چینی آفت بی‌آبی‌ام مشو ای حرص که من طراوت لب خشکی سفال خودم

5 غبار دامن هر موج نیست قطرهٔ من چو اشک در گره صافی زلال خودم

6 رسیده ضعف بجایی ‌که همچو شمع خموش شکست رنگ نهان ‌کرد زیر بال خودم

7 بهار نازم و کس محرم تماشا نیست به صد خیال یقین شد که من خیال خودم

8 وداع ساز نموده‌ست ضعف پیکر من خم اشارتی از ابروی هلال خودم

9 به حیرت آینه‌ام بی‌نیاز هستی بود تو جلوه ‌کردی و نگذاشتی به حال خودم

10 درین المکده بیدل چه مجلس آرایی‌ست چو شمع سوخت عرقهای انفعال خودم