طفیل نور امامند آدمی و از فیض کاشانی غزل 1154

1 طفیل نور امامند آدمی و پری ارادتی بنما تا سعادتی ببری

2 چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی که جام جم نکند سود وقت بی‏بصری

3 بکوش خواجه و خالی مباش از غم او که بنده را نخرد کس به عیب پرهنری

4 بیا و جنت طوبی بخر به مهر امام در این معامله غافل مشو که حیف خوری

5 مرا در این ظلمات آنچه رهنمائی کرد نیاز نیم‏ شبی بود و گریه سحری

6 ز هجر وصل تو در حیرتم چه کار کنم نه در برابر چشمی که غائب از نظری

7 ز من به حضرت مهدی که می‏برد پیغام که در فراق تو آموخت فیض نوحه‏گری