1 گر غصه روزگار گویم بس قصه بی شمار گویم

2 یک عمر هزارسال باید تا من یکی از هزار گویم

1 روی تو خوش می‌نماید آینهٔ ما کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

2 چون می روشن° در آبگینهٔ صافی خویِ جمیل° از جمالِ روی تو پیدا

1 ز من مپرس که در دست او دلت چونست ازو بپرس که انگشت‌هاش در خونست

2 وگر حدیث کنم تندرست را چه خبر که اندرون جراحت رسیدگان چونست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم