1 طبیبی پری چهره در مرو بود که در باغ دل قامتش سرو بود

2 نه از درد دلهای ریشش خبر نه از چشم بیمار خویشش خبر

3 حکایت کند دردمندی غریب که خوش بود چندی سرم با طبیب

4 نمی‌خواستم تندرستی خویش که دیگر نیاید طبیبم به پیش

5 بسا عقل زورآور چیردست که سودای عشقش کند زیردست

6 چو سودا خرد را بمالید گوش نیارد دگر سر برآورد هوش