گل سوری بماه اندر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 133

1 گل سوری بماه اندر شکفته بر او بر کژدم جرّاره خفته

2 دو لب چون دانۀ نارست لیکن بنوک سوزن اندیشه سفته

3 نکوروئی که از فردوس حورا برو خوبی فرستاده است سفته

4 شب تار آشکارا گشته دائم بزیرش روز رخشنده نهفته

5 بآیین صورتی کاندر جهان کس نظیر او ندیده ست و نگفته

6 چو گل گویی شکفته عارضینش وز او زلفین مشکین گرد رفته