1 چو سوخت خال تو دل، عاشقان، یکدله را به باغ لاله دگر خورد داغ باطله را

2 ز کاروان جنون دل گرفت و داد به زلف شریک دزد ببین و رفیق قافله را

1 تا پریشان به رُخ آن زلف سمن ساست تو را جمع اسباب پریشانی دلهاست تو را

2 دست بردی به رخ از شرم و حریفان گفتند که تو مو سائی و عزم ید بیضاست تو را

1 عشقت آتش بدل کس نزند تا دل ماست کی به مسجد سزد آن شمع که بر خانه رواست

2 به وفائی که نداری قسم ای ماه جبین هر جفائی که کنی در دل من عین وفاست