ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2945

1 ای حیله‌هات شیرین تا کی مرا فریبی آن را که ملک کردی دیگر چرا فریبی

2 اما چو جمله عالم ملک تو است کلی بیرون ز ملکت خود دیگر که را فریبی

3 داوود را فریبی در دام ملک و دولت و ایوب را دگرگون اندر بلا فریبی

4 آن را به دانه بردی وین را به دام بردی آن دام دانه شد چون تو خوش لقا فریبی

5 فرعون عالمی را بفریبد و نداند کان خاین دغا را هم در دغا فریبی

6 ای کمترین فریبت صد خونبهای صیدان ای پربها که او را تو بی‌بها فریبی

7 ای دل خدا کسی را دانی چه سان فریبد آخر تو جملگان را خود از خدا فریبی