1 عرق چکیده ز رویش ز آفتاب فرو چنانکه از ورق گل چکد گلاب فرو

2 خطت چو سنبل مشگین بود سحرخیزی گرفته هر طرفش نور آفتاب فرو

3 برآمدی چو مه چارده بگوشه ی بام ز انفعال رخت رفت آفتاب فرو

4 گه نیاز اسیران نیاورد از ناز بغمزه گوشه ی ابروی پر عتاب فرو

5 دمی که لذت تیغش بحلق می نرسد نمیرود بگلویم ز غصه آب فرو

6 چه سود زینهمه عرض نیاز و مسکینی چو از کرشمه نیاید بهیچ باب فرو

7 کمال مرتبه ی شوق داشت پروانه که تا نسوخت نیامد ز اضطراب فرو

8 فغانی از غم دوران دگر نیارد یاد که سر ز شوق لب برده در شراب فرو