سوزی است مرا در دل اما از اثیر اخسیکتی مفرد 17

1 خسر و خسرو نشان شاهی که جز بر لفظ او نیک بختی کم فرستد تحفه و زادی مرا

2 آن جهان بختی که الا ز آستین فرخش روی ننمودست در عالم کف رادی مرا

1 خهی شاه انجم و فی الله ظلک نهادی قدم در حریم مبارک

2 بجائی رسیدی که یک برق لمعت سواد شب و روز عالم کند حک

1 ای شاه شیر زهره، شکارت خجسته باد فیل دمان بخام کمند تو بسته باد

2 باز تو را که شاه طیور است چون عقاب از گوسفند تخته افلاک مسته باد