سروی که ازو و حور و پری از اوحدی مراغه‌ای غزل 111

1 سروی که ازو و حور و پری بار برند اوست ماهی که ازو خلق دل زار برند اوست

2 گرد دهن چون شکرش گرد، که امروز تنگی که ازو قند به خروار برند اوست

3 آن حور شکر خنده که از حقهٔ لعلش یک شهر شفای دل بیمار برند اوست

4 آن ماه که سجاده نشینان در او سجاده و تسبیح به خمار برند اوست

5 ترکی که ز چین سر زلف چو کمندش عشاق دل شیفته دشوار برند اوست

6 شوخی که ز سر پنجهٔ مستان دو چشمش خوبان جهان جور به ناچار برند اوست

7 اندر چمن دلبری، ای اوحدی، امروز سروی که ز رویش گل بی‌خار برند اوست