غنچه‌سان بی‌در است خانهٔ از بیدل دهلوی غزل 249

1 غنچه‌سان بی‌در است خانهٔ ما بیضه گل کرده آشیانهٔ ما

2 همچو شبنم‌درین چمن محو است به نم چشم آب و دانهٔ ما

3 بال بربال شهرت عنقاست رنگ آرام در زمانهٔ ما

4 نیست جزشعله خاک معبد عشق جبهه سوز است آستانهٔ ما

5 خواب راحت نه‌ایم‌، دردسریم مشنو از هیچ کس فسانهٔ ما

6 ناتوان طایر پرکاهیم گردباد است آشیانهٔ ما

7 ننشیند مگر به خاک درت اشک بی‌دست و پا روانهٔ ما

8 می‌کشد انفعال آزادی سرو از آه عاشقانهٔ ما

9 شعله‌آهنگ‌خون‌منصوریم ساز ما سوخت از ترانهٔ ما

10 حیلهٔ زندگی‌نقاب فناست کاش روشن شود بهانهٔ ما

11 دل جمع‌این زمان چه‌امکان است ریشه‌گل‌کرد و رفت دانهٔ ما

12 بس بود همچو دیدهٔ بیدل شوق دیدار شمع خانهٔ ما