1 زهی شهنشه عالی و ظل یزدانی قرین دولت و شوکت، خلیل رحمانی

2 کف سخای ترا بحر گفتم و دل گفت قیاس بحر ز کف می کنی ز نادانی

3 چنین کریم و خردمند و دادگر که توئی چه جای حاتم طائی و شاه ساسانی

4 تویی ز غایت عدلت همیشه گرگ و پلنگ روند خانه به خانه ز بهر چوپانی

5 شجاع و عالم و عادل، کریم بن کریم به هوش و درک چو آصف ولی سلیمانی

6 چنین به فرق تو افسر شده است ابر، سزد اگر ز معجز پیغمبریش بر خوانی

7 وگر به فن سواری بود رسول، توئی بزرگ شاه سواران به وحی ربانی

8 وگرنه بهر چه گردد خجل ز معجزه ات؟ سر فوارس و توران و روم و ایرانی

9 چو خسروانه نهی پا به توسن گلگون ندیده چرخ به شیرین سواریت ثانی

10 غرض ز خالد ازین مدح بود هنر وگرنه مدح چه حاجت؟ تو مهر تابانی