زهی فیض وجود از پرتو ذات از فضولی بغدادی غزل 4

1 زهی فیض وجود از پرتو ذات تو عالم را کمال قدر تو برداشته از خاک آدم را

2 شب معراج تعظیم تو ثابت گشته بر انجم بچرخ آورده ذوق پای بوست عرش اعظم را

3 رخت کرده شب معراج را از روز روشن تر ز اشهب بگذرانده عزم اقبال تو ادهم را

4 نباشد هیچ صاحب وحی را توفیق معراجت حریم قرب او ادنا مشخص کرده محرم را

5 عیار ارتفاع منزلت در راه قرب حق ترا عرش است چرخ چارمین عیسی مریم را

6 طریق اتباعت راست جنت منزل ادنا سبب سد طریقت فتح ابواب جهنم را

7 فضولی را دمادم هست عزم طوف درگاهست چه باشد گر دهی انجامی این عزم دمادم را