1 بس کن خاقانیا ز مدحت دونان تا ز سگان خلق شیر شرزه نجویی
2 تا به چنین لفظ نام سفله نرانی ز آب خضر کام مار گرزه نشویی
3 هر زه واحسنت هرزه بود که گفتی نذر کن اکنون که بیش هرزه نگویی
اولین نفری باشید که نظر میدهید
این شعر چه حسی در تو زنده کرد؟ برداشتت رو بنویس، تعبیرت رو بگو، یا پرسشی که در ذهنت اومده رو مطرح کن.
1 ای قول دل به رفیعالدرجات وز برائت به جهان داده برات
2 پنجم چار صفی از ملکان هشتم هفت تنی از طبقات
1 زخم زمانه را در مرهم پدید نیست دارو بر آستانهٔ عالم پدید نیست
2 در زیر آبنوس شب و روز هیچ دل شمشادوار تازه و خرم پدید نیست
1 ای دل به عشق بر تو که عشقت چه درخور است در سر شدی ندانمت ای دل چه در سر است
2 درد کهنت بود برآورد روزگار این درد تازه روی نگوئی چه نوبر است
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به