قامت چون سرو روانش از کسایی مروزی دیوان اشعار 25

1 قامت چون سرو روانش نگر آخته ، آن موی میانش نگر

2 زلف و رخش دیدی و اکنون بیا آن لب شیرین و زبانش نگر

3 کَشّی آن چشم سیاهش ببین خوشّی آن تنگ دهانش نگر

4 بُرد به یک ضربه دل و جان من آن نَدَب و داو گرانش نگر