ایستاده دیدم آن جا از رودکی سمرقندی مثنوی 67

1 بود اعور و کوسج و لنگ و پس من نشته برو چون کلاغی بر اعور

1 به تو بازگردد غم عاشقی نگارا، مکن این همه زشتیاد

1 هر باد، که از سوی بخارا به من آید با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

2 بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد گویی: مگر آن باد همی از ختن آید

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار