شد بهار از توبه‌کردن بایدم از قدسی مشهدی غزل 59

1 شد بهار از توبه‌کردن بایدم اکنون گذشت می‌رسد گل چون توان از باده گلگون گذشت؟

2 من که شمع محفل قربم سراپا سوختم حال بیرون‌ماندگان بزم، یا رب چون گذشت؟

3 خواستم بر یاد بالای تو چشمی تر کنم تا نظر کردم ز سر یک نیزه بالا خون گذشت

4 بر دل ریشم نمی‌دانم که ناخن می‌زند اینقدر دانم که خون دیده از جیحون گذشت

5 جور دشمن شد فراموش از نفاق دوستان کین یاران با من از بدمهری گردون گذشت

6 گریه بر تنهایی خود نیست قدسی را به دشت می‌خورد افسوس ایامی که بر مجنون گذشت