بهار آمد و گویی که باد نوروزی از سیف فرغانی غزل 537

1 از جمال تو مگر نیست خبر سلطان را که سوی صورت ملک است نظر سلطان را

2 بندگی تو ز شغل دو جهان آزادی‌ست زین چنین مملکتی نیست خبر سلطان را

1 چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت هوای عشق تو در جان بی دلان انداخت

2 سمن بران همه چوگان خویش بشکستند کنون که شاه رخت گوی در میان انداخت

1 ای دل وجانم شده سلطان عشقت را سریر از چنان سلطان بود این مملکت را ناگزیر

2 در سرم سودای تو چون آفتابی بر فلک در دلم اندوه تو چون پادشاهی بر سریر

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد