صوفی بیا که آینه صافیست جام از حافظ شیرازی غزل 7

1 صوفی بیا که آینه صافیست جام را تا بنگری صفای می لعل‌فام را

2 راز درون پرده ز رندان مست پرس کاین حال نیست زاهد عالی‌مقام را

3 عَنقا شکار کَس نشود دام بازچین کآنجا همیشه باد به دست است، دام را

4 در بزم دور، یک‌دو قدح درکش و برو یعنی طمع مدار وصال دوام را

5 ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش پیرانه‌سر مکن هنری ننگ و نام را

6 در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند آدمْ بهشتْ، روضهٔ دارُالسَلام را

7 ما را بر آستان تو بس حق خدمت است ای خواجه بازبین به تَرَحُّم غلام را

8 حافظ مرید جام می است ای صبا برو وز بنده بندگی برسان شیخ جام را