1 غزل سرای و نواهای رفته باز آور به این فسرده دلان حرف دل نواز آور

2 کنشت و کعبه و بتخانه و کلیسا را هزار فتنه از آن چشم نیم باز آور

3 ز باده ئی که بخاک من آتشی آمیخت پیاله ئی بجوانان نو نیاز آور

4 نئی که دل ز نوایش بسینه می رقصد مئی که شیشهٔ جان را دهد گداز آور

5 به نیستان عجم باد صبحدم تیز است شراره ئی که فرو می چکد ز ساز آور