هزار نغمه به‌ساز شکست از بیدل دهلوی غزل 2619

1 هزار نغمه به‌ساز شکست ماست‌گره به موی‌ کاسهٔ چینی ‌دل صداست گره

2 ز موج باز نشد عقدهٔ دل‌گرداب به‌کار ما همه دم ناخن آزماست‌ گره

3 به‌کوشش ازسرمقصدگذشتن آسان نیست چو جاده رشتهٔ ما را در انتهاست‌گره

4 ز خبث‌گریه‌ام ای غافلان نفس دزدید به برشگال دم اسب را رواست‌ گره

5 قناعتم نکشد خجلت زبان طلب ز فرق تا قدمم یک‌گهر حیاست‌ گره

6 به وادیی‌که پر افشانده است‌کلفت من زگرد بادیه پیشانی هواست گره

7 چو تار سبحه در این دامگاه حیرانی فلک به‌کار من افکند هرکجاست گره

8 ز خویش مگذر و کوتاه کن ره اوهام به تار جادهٔ این دشت نقش پاست گره

9 که غنچه‌گشت‌ که آغوش‌ گل نکرد ایجاد به صبر کوش‌ که اینجا گره‌گشاست گره

10 تعلق من و ما سهل نشمری بیدل تاملی‌ که به تار نفس چهاست ‌گره