گاهی عتاب و گاه ترحم از بابافغانی شیرازی غزل 520

1 گاهی عتاب و گاه ترحم نموده‌‌ای گه زهر چشم و گاه تبسم نموده‌ای

2 با اهل درد جور و جفا کرده‌ای به ناز مهر و وفا به اهل تنعم نموده‌ای

3 شب چون عرق نشسته به رویت ز تاب می صد بار خوش‌تر از مه و انجم نموده‌ای

4 جان داده‌ام ز غیرت و از رشک مرده‌ام خندان چو با رقیب تکلم نموده‌ای

5 بیداد کم نمی‌کند آن ترک تندخو ای دل اگر هزار تظلم نموده‌ای

6 هرجا که از پی تو فغانی کشیده آه مستانه رفته‌ای و ترنم نموده‌ای